In een eerder artikel vertelde ik al dat ik graag alleen naar het bos ga. Dit is om mijn gedachten even op een rijtje te krijgen en weer een beetje tot mezelf te komen. Dit klinkt wel heel zweverig, maar het helpt echt. Het viel mij al die tijd al op dat iedereen elkaar gedag zegt en vaak maak je even een praatje, voornamelijk over je hondje. Toch zijn er ook wat bijzondere momenten, die de wandelingen nog leuker maken.
De reden dat ik graag alleen naar het bos ga, is omdat ik even geen behoefte heb aan andere mensen. Elkaar gedag zeggen en even uitleggen wat voor hondje Nina is vind ik niet erg. Daarna lopen we weer allebei een andere kant op en zien we elkaar nooit meer. De derde week dat ik mijn rondje ging doen nam ik halverwege plaats bij het strandje waar Nina dan even kan drinken. Het uitzicht is daar heel mooi en ik zit daar vaak wel een kwartier, gewoon te zitten.
➸ Moet dit nou echt?
Na dat ik vijf minuten op de boomstam zat, kwam er een labrador aangerend. Nina en de hond hadden het erg naar hun zin en na een aantal minuten volge het baasje. Er zijn best wat zit plekken maar de eigenaar van de labrador ging uitgerekend naast mij zitten. Eigenlijk wilde ik hem een blik geven van ‘moet dit echt’, maar dan moest ik mijn zonnebril afzetten en daar had ik geen zin in. Hij zei me gedag en ik groette soort van vriendelijk terug. Eigenlijk had ik er niet zo veel zin in, maar om nou gelijk op te staan en weg te lopen was ook zo gemeen.
Het standaard praatje volgde en hij vroeg veel over Nina. Ook liet hij heel subtiel de vraag vallen of ik hier ook wel eens met mijn vriend loop. Of eeh, heb je geen vriend? Na een paar minuten kondigde ik aan dat ik mijn rondje ging afmaken waarop hij antwoordde dat hij wel met me mee verder liep. Shoot, daar had ik toch ook geen zin in!? Helaas ben ik dan weer niet hard genoeg om te zeggen dat ik liever alleen loop.
➸ Persoonlijke gesprekken
Je begrijpt wel dat je na een tijdje niet heel veel meer te vertellen hebt over je hond. Het gesprek viel een beetje stil. We waren al tien minuten verder en eigenlijk vond ik het al helemaal niet meer erg dat hij mee liep. Het was een heel normale jongen. Hij begon verder te vertellen over zijn hond en hoe hij hem op de been hield. Zijn hond betekende ontzettend veel voor hem en hij vertelde dat het eigenlijk zijn enige vriend is. Hij vertelde dat hij een paar jaar geleden een hersenvlies ontsteking heeft gehad en dat hij zelfs opnieuw moest leren lopen. In die tijd leerde hij zijn echte vrienden kennen en dat waren er om precies te zijn nul. Toen het allemaal weer wat beter ging kreeg hij nog een ontsteking en toen werd het echt heel zwaar voor hem. Zijn hond heeft hem door alles heen gesleept en is altijd aan zijn zijde geweest. Een échte beste vriend. Dat je op zo een jonge leeftijd (25) al zo veel hebt meegemaakt en zo alleen bent, moet echt heel zwaar zijn.
In eerste instantie dacht ik dat hij wat van mij wilde, maar dat was dus niet het geval. Een typisch gevalletje van vooroordelen hebben. Uiteindelijk ben ik heel blij dat wij samen het rondje afgemaakt hebben en dat ik iemand een luisterend oor kon bieden.
Liefs,
Rebecca
Mooi artikel Rebecca<3
Wauw, ik snap jouw gedachtes in het begin helemaal! Wat een heftig verhaal zeg en een mooi stukje! x
Ik snap je vooroordeel zeker, maar hij wilde dus zijn ei kwijt. Sneu hè, als je zo’n verhaal hoort. Dan realiseer je jezelf vaak toch maar weer hoe goed je het verder hebt.
Mooie geschreven! Ik herken het stiekem wel dat je in eerste instantie niet zo’n zin hebt in een praatje en het dan achteraf toch niet meer erg vind. Wat een heftig verhaal ook van die jongen!
Zo sneu om te horen, maar wat zal hij het fijn vinden om even zijn ei bij je kwijt te hebben gekund. Ik kan me je vooroordeel wel voorstellen. Zelf ben ik ook nooit zo happig op vreemde mensen die misschien iets van je willen, maar het is fijn om op deze manier toch iets voor iemand te kunnen betekenen.
Ik voel je gevoel echt naar vreemde mensen toe. Als ik alleen ga wandelen hoef ik echt geen praatje met mensen te maken! Maar wel een heel triest levensverhaal van die jongen, toch fijn dat hij dat even aan een vreemde kwijt kon 🙂
Wat een mooi verhaal zeg en inderdaad, mensen hebben wel vaak vooroordelen. Denk dat iedereen dat wel een beetje heeft en dat is zeker niet goed.
Wat een triest maar mooi verhaal!! Leuk om met zoiets kleins toch iemand een beetje te kunnen helpen.
Heel mooi geschreven! Ik snap dat je in eerste instantie niets van deze man wilde, maar wees trots op jezelf dat je ook zijn dag een stukje beter hebt gemaakt!
Een klein gebaar is vaak al meer dan genoeg. Mooi dat je zo iemand een luisterend oor kon bieden !
Wat een mooi verhaal! Denk dat vooroordelen iets heel menselijks zijn, goed dat je dit gesprek hebt gehad 🙂
Ik zou in eerste instantie dezelfde gedachte hebben gehad. Bijzondere wending heeft die ontmoeting gekregen en mooi om te zien dat je, zonder dat je het doorhad toch iets hebt kunnen betekenen voor die jongen.
Wat mooi hoe het uiteindelijk gelopen is. Wat sneu voor de jongeman dat hij voor zijn hersenvlies ontsteking al zijn vrienden is kwijtgeraakt.
Wat een prachtige verhaal en zeer goed en knap dat je dat gesprek hebt gehad hoor!
Mooie verhaal. Als je zo alleen door het bos wandeld kom je genoeg bijzondere momenten tegen. Hoeft niet alleen in mensen te zitten natuurlijk ook het plots tegenkomen van een kudde hertjes met jongen of iets degelijks kan je dag dan al heel bijzonder maken
Iedereen heeft jammer genoeg vooroordelen in het begin. Ik probeer er meer en meer op te letten. Zo wil ik niet behoren tot die groep. Wel jammer voor die jongeman dat zijn vrienden hem hebben laten vallen. Ik hoop dat voor hem kerstmis en alle feestdagen toch even magisch zijn. Zo zie je maar dat honden echt wel je beste vriend zijn.
wauw wat een mooi artikel. En ik zou ook meteen zoiets hebben van: he ga weg, ik ben hier voor mijn rust.. Maar uiteindelijk is het heel goed geweest dat je een luisterend oor voor hem was. Arme jongen.. Fijne avond! x
Wat een mooi verhaal. Zo erg, ik zou ook meteen denken dat zo’n jongen iets van me zou willen. Wat mooi om te lezen dat het soms echt zo anders kan zitten. Even een reminder dat mensen ook soms gewoon even behoefte hebben aan andere mensen, ookal kennen ze elkaar niet. Ik werd echt een beetje stil van het verhaal.
Ik zou dezelfde vooroordelen hebben als jij. Toch fijn dat het achteraf een fijn gesprek is geweest en je deze jongen een luisterend oor hebt kunnen bieden. Ben benieuwd of je hem nog eens tegen gaat komen!